Reina (38) uit Hoornsterzwaag wil jongeren en de kerk weer samen brengen. 'Geloof zit niet in je kleding of in een gebouw, geloof zit in je hart'

Jongeren hebben wel degelijk iets te zoeken in de kerk, daar is jongerenwerker Reina van der Wielen van overtuigd. Of te vinden eigenlijk. ,,Het samen zijn, het je niet alleen voelen.” Zij zoekt jongeren op om ze te laten zien dat ze niet vergeten zijn.

Op Pinksterfeest 316 in Wijnjewoude trof het haar ineens weer. Aan het eind van de maandagochtenddienst kwamen de kinderen terug in de grote tent vanuit de tenten van de kinderdiensten. Alle leeftijden weer door elkaar heen in dezelfde dienst. ,,Dat vind ik zó mooi”, zegt Reina van der Wielen (38) in haar achtertuin in Hoornsterzwaag.

,,Ouderen denken vaak dat de jeugd niet op hun zit te wachten. Maar je bent sámen kerk, jong én oud. In Spreuken staat: ‘De pracht van jonge mensen is hun kracht, de sier van oude mensen is hun grijze haar.’ Als je vragen durft te stellen aan elkaar, kun je elkaar helpen. Ouderen hebben de dingen meegemaakt die de jeugd nu meemaakt en jongeren zitten in de bloei van hun leven.”

Maar als ze om zich heen kijkt in haar kerkelijke wereld, de PKN, ziet ze ook de realiteit. Veel kinderen, tieners en jongvolwassenen komen er niet meer. Dat raakt haar in haar hart. Zelfs zo dat ze haar leven radicaal een andere koers gaf. Ze zegde haar baan op - ze werkte op de administratie van een bedrijf - en besloot zich te richten op een fulltime leven als jongerenwerker. ,,Mijn visie is om jeugd en kerk weer samen te brengen. De liefde en bewogenheid voor de jeugd zit heel diep in mijn hart.”

Vorig jaar zomer zat Reina met haar man Okke en drie kinderen van inmiddels zeventien, veertien en acht jaar oud op de camping. ,,Ik zag een vacature voor jongerenwerker in de PKN van Eastermar voorbij komen, en ik dacht: ik ga er gewoon voor.”

Ze solliciteerde, werd aangenomen, zegde haar baan op, begon een opleiding tot jongerenwerker aan het Evangelisch College in Zeist en ging aan de slag in Eastermar. Inmiddels heeft ze als zzp’er het bedrijf Jeugd en Kerk (JeK). Sinds februari is ze naast Eastermar ingehuurd door de protestantse gemeente in Hurdegaryp. ,,In Hurdegaryp richt ik me vooral op het begeleiden van de plaatselijke jongerenwerkers om zelf aan de slag te gaan. Zonder al die vrijwilligers kan ik mijn werk sowieso niet doen.”

Ze heeft nog tijd voor andere kerken. ,,Ik wil vrijwilligers motiveren, projecten opzetten en meedenken en -helpen met bijvoorbeeld jongerendiensten. Je hoeft van mij niet te verwachten dat ik binnen een jaar je kerk vol heb, maar ik kan wel helpen om doelgroepen te bereiken die van de radar zijn verdwenen.”

Kletsen

In Eastermar gaat het werk verder dan dat. Ze heeft een Ouder-en-Kindcafé voor jonge ouders van kinderen tot vier jaar opgezet. Met koffie en wat lekkers kletsen over opvoeding en het geloof. Met Palmpasen had ze flyers uitgedeeld op scholen en kwamen er twintig kinderen in de kerk. ,,Bij het kinderwerk in de ochtenddienst komen vaak maar vier of vijf kinderen, en dat zijn dan de kinderen van de leiding. Nu waren er twintig. Ze mochten een palmpasentak maken en een rondje door de kerk lopen. Een glimlach van oor tot oor: ik heb iets gemaakt en mensen vinden het mooi. Ik word gezien, ik mag er zijn.”

Voor de tieners houdt ze een keer in de maand op zondagmiddag Patatje Protestant in het jeugdhonk van de kerk. Eerst een activiteit als een Bijbelquiz en dan patat eten. De toetjes maken de tieners zelf. Daar komen zomaar veertien, vijftien tieners op af, inclusief een handvol die op zondag nooit naar de kerk komen. En volgende week kamp Superhero met onder meer highland games, geocaching, lasergame, barbecue, een band en sprekers. Eind januari was de Nacht van Gebed, met eerst een gebedsdienst met de hele gemeente en vervolgens overnachtte de jeugd in de kerk. Ook is er regelmatig een jeugddienst: na de reguliere ochtenddienst en het koffiedrinken een dienst voor en door jongeren, waar ook nog genoeg ouderen uit nieuwsgierigheid op afkomen.

Drempel

Zo probeert ze de drempel van de kerk te verlagen, zonder water bij de wijn te doen. Daar hebben jongeren geen boodschap aan, want dat kunnen ze immers overal krijgen. ,,De jeugd wil duidelijkheid: waarom moet ik dit of dat wel of niet doen, en waar staat dat in de Bijbel? Dan is er ook voor de PKN toekomst. Kerken moeten gehoor geven aan de behoeften van jongeren. Sprekers die vanuit de Bijbel over het hier en nu spreken. Liederen van deze tijd uitzoeken. Dan hoef je niet eens een flitsende band te hebben. Met de juiste spreker en liturgie denk ik dat jongeren heel veel geestelijke energie kunnen krijgen. Jongeren hebben wel degelijk iets te zoeken in de kerk. Of te vinden eigenlijk. Het samen zijn, het je niet alleen voelen.”

Reina gaat onorthodox te werk. Dat moet ook wel, want hoe bereik je jongeren die niet in de kerk komen? Die zoek je op. Het logo van JeK laat dat mooi zien, zegt ze. ,,Er staat een kerk en poppetjes op. De poppetjes staan buiten de kerk, maar de deuren van de kerk staan open.”

Het lastigst te bereiken is de groep 18- tot 25-jarigen, merkte ze. Ze zette de Bijbelborrel op, praten over het geloof en de Bijbel bij een borrel, maar dat komt maar niet van de grond. Dus stapte ze een tijdje geleden met de jeugdouderling op de fiets met een kratje pils achterop en gingen ze naar de jeugdkeet. Voetbal kijken, gezellig samen zijn, in gesprek gaan.

,,Ik wil ze laten zien: jullie zijn niet vergeten, wij zien jullie. Wat ik eruit wil hebben is dat christen-zijn betekent dat je in je nette kleren naar de kerk gaat en je aanpast aan het regime. Veel jongeren denken gauw: ik kom niet in een kerk dus ik ben geen christen. Maar geloof zit niet in je kleding of in een gebouw, geloof zit in je hart.”

Intussen denken ze dat ze alleen zijn met hun vragen over het leven of over het geloof. ,,Ze durven geen vragen te stellen, terwijl juist die groep met vragen zit, bevestiging zoekt, antwoorden wil. Ik durf het ook te zeggen als ik een antwoord niet weet. Dan ga ik op zoek in de Bijbel en soms kom ik het antwoord tegen en geef ik dat weer door. ”

Respect

Die echtheid, dat er een plek is waar vragen gesteld mogen worden én waar het eerlijk gezegd wordt als het antwoord niet paraat is, daar zitten jongeren op te wachten. ,,Dat ze serieus worden genomen en niet afgewimpeld worden. Daar hebben ze respect voor.”